مقاله بررسی توانایی جابجایی توجه در والدین کودکان مبتلا به اوتیسم و والدین کودکان بهنجار
مریم صادقی کارشناسی ارشد روانشناسی عمومی
چکیده
پژوهش حاضر با هدف توانایی جا یه جایی توجه در والدین کودکان اوتیسم و بهنجار صورت گرفته است. پژوهش حاضر علی- مقایسه ای است. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه والدین کودکان و نوجوانان زیر ۱۸ سال مبتلا به اختلال درخودماندگی در سال ۱۳۹۳ شهر تبریز می باشد. تعداد ۱۶۰ نفر از هر دو والدین ( ۸۰ مادر و ۸۰ پدر) کودکان مبتلا به اوتیسم انتخاب و با ۱۶۰ نفر از والدین ( ۸۰ مادر و ۸۰ پدر) کودکان عادی با در نظر گرفتن، سن، جنسیت و وضعیت اقتصادی همتاسازی گردیدند. از آزمون علائم مرضی کودکان فرم والدین (CSI–4) برای تشخیص قطعی ابتلا به اوتیسم کودکان استفاده شد. از مقیاس درخودماندگی بهر بزرگسال (AAQS) برای سنجش صفات درخودمانده گونه والدین استفاده گردید. داده های تحقیق، با نرم افزار آماری SPSS.21 و روش های آماری تحلیل واریانس چندمتغیری مانوا و آزمون تی مستقل ارزیابی شد. یافته های تحقیق نشان داد که والدین کودکان اوتیسم از علایم بیشتری در کل اوتیسم بهر ونقص در مهارت های اجتماعی، ارتباطی و تخیل برخوردارند (P<0.05) دو گروه از مادران و پدران کودکان اوتیستیک در کل مقیاس اوتیسم بهر و زیرمقیاس های جابجایی توجه تفاوت آماری معنی داری باهم دارند (P<0.05). به طوری که پدران کودکان اوتیستیک علایم بیشتری در کل مقیاس و زیرمقیاس های تخیل و جابجایی توجه گزارش کرده اند. واژگان کلیدی: صفات در خود مانده گونه والدین، جابجایی توجه، کودکان اوتستیک، کودکان بهنجار.
مقدمه
اوتیسم ناتوانی کودک در برقراری ارتباط با مردم و یا موقعیت ها است. اصطلاح اوتیستیک به کودکانی اطلاق می شود که در آنها مجموعه ای از اختلالات رشدی، وابسته به سیستم اعصاب مرکزی دیده می شود (فارل). این اختلال عصب شناختی توانایی فرد برای برقراری ارتباط و نحوه ارتباط وی با دیگران و پاسخ های او نسبت به محیط بیرون را تحت تاثیر یک معلولیت رشدی قرار می دهد. فرد اوتیستیک به رفتارهای تکراری یا تکرار الگو های ذهن خود علاقمند است. اوتیسم یک معلولیت رشدی است که بر نحوه روابط فرد با افراد پیرامون خود تاثیر می گذارد (طلعت راضی). کودکان و بزرگسالانی که اوتیسم دارند برای ایجاد یک رابطه قابل فهم با دیگران مشکل دارند. توانایی آنها برای ایجاد دوستی معمولاً به اندازه قابلیت آنها برای فهم اظهارات عاطفی دیگران محدود است (نسخه پنجم راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانپزشکی امریکا). دامنه و شدت اوتیسم بسیار وسیع است. بعضی از این افراد می توانند در سطح بالایی با اطرافیان خود ارتباط برقرار کنند و گفتاری خوب و هوش قابل قبولی دارند. دسته ای دیگر آسیب شناختی و توانایی کلامی بالایی دارند ولی برخی حتی قادر به صحبت کردن نیستند. ممکن است یک کودک اوتیستیک از برقراری تماس چشمی خود داری نماید و یا به نظر برسد که ناشنوا است. همچنین رشد زبان و مهارت های اجتماعی وی متوقف گردد (کاکاوند). گزارش شده که حدود ۱۱ درصد کودکان اوتیستیک نوعی برگشت نورولوژیک را تجربه می کنند. این اختلال عموماً در کودکان ۳ ساله ظاهر و در بعضی بچه ها در سنین بالا تشخیص داده می شود (سیمپسون، میلز، ساسو و کمپز). همچنین این اختلال با آسیب شدید وگسترده در زمینه های گوناگون رشد مشخص می شوند و جنبه های مختلف زندگی بیماران را تحت تاثیر قرار می دهد.
